Ale i społeczny

Cukrzyca to nie problem podwyższonego stężenia glukozy we krwi – to kwestia złożonych zaburzeń metabolicznych, które, o ile nie będą skutecznie korygowane, prowadzą do kalectwa w postaci ślepoty, amputacji, konieczności dializoterapii, zawału serca, udaru mózgu, uszkodzenia układu nerwowego. Cukrzyca jest również problemem społecznym – osobistą tragedią chorych, dotkniętych powikłaniami, a także ich rodzin. Cukrzyca to także problem związany z niezdolnością do zarobkowania, wydatkami budżetu państwa na: zasiłki, świadczenia zdrowotne, koszty rehabilitacji i inne związane z terapią oraz opieką nad pacjentami.

Ważna rola POZ

Co należy robić, aby uchronić chorych przed konsekwencjami cukrzycy? Pacjenci muszą mieć możliwość otrzymania właściwej opieki diabetologicznej. Opieka ta obejmuje leczenie w ramach podstawowej opieki zdrowotnej. Lekarze rodzinni prowadzą działania profilaktyczne oraz diagnozują cukrzycę wśród objętych ich nadzorem pacjentów. Z powodzeniem mogą również leczyć pacjentów prowadzonych na lekach doustnych czy we wczesnych stadiach bez konieczności włączenia insulinoterapii. Bardziej zaawansowane stadia cukrzycy czy chorzy dotknięci powikłaniami powinni być pod nadzorem opieki specjalizacyjnej.

Edukacja i motywacja pacjenta

Opieka nad chorymi na cukrzycę to nie tylko kwestia porady lekarskiej, to także edukacja realizowana przez personel pielęgniarski i dietetyków, która zaznajamia chorego z kwestiami leczenia, regułami prawidłowego odżywiania czy reagowania w sytuacjach szczególnych. Wysiłki członków zespołu terapeutycznego muszą być nakierowane na wykształcenie motywacji pacjentów do realizacji otrzymanych wskazówek i zaleceń w codziennym życiu. Motywowanie chorego jest niezbędnym elementem leczenia, gdyż pacjent nieodczuwający żadnych uciążliwych dolegliwości może je bagatelizować i nie podejmować działań w zakresie zmiany stylu życia czy regularnego, dopasowanego  samodzielnie do aktualnych wartości glikemii, leczenia.

fot. panthermedia

Stosowanie zaleceń, alternatywa w terapii

Skuteczność opieki diabetologicznej można zdefiniować miarą, na ile pacjent, który otrzymał zalecenia, zrealizuje je w swoim codziennym życiu. Postęp w zakresie farmakoterapii owocuje wprowadzeniem nowych cząsteczek, które są użyteczne w skutecznym i bezpiecznym leczeniu cukrzycy. Pojawiają się również tańsze odpowiedniki leków oryginalnych – preparaty generyczne czy biopodobne.
Etycznym i moralnym obowiązkiem lekarza jest poinformowanie pacjenta o tańszej, o ile jest porównywalna, możliwości leczenia. Ostateczną decyzję co do wyboru preparatu [oryginalny czy generyczny (biopodobny)] podejmuje pacjent, który otrzymał pełną informację na temat wszystkich dostępnych opcji terapeutycznych.