Cholesterol to pojęcie bardzo ogólne – w sytuacji, gdy pacjent ma wykonywane badanie cholesterolu, oznaczane są wtedy zarówno stężenie cholesterolu całkowitego we krwi, jak i stężenie cholesterolu we frakcji LDL oraz we frakcji HDL. Pacjentów interesować może szczególnie ostatni z wymienionych – dość często zwraca się bowiem uwagę na to, że wiele osób ma… za niski HDL.

Norma HDL we krwi wynosi minimum 40 mg/dl u mężczyzn oraz minimum 50 mg/dl u kobiet. Choć może się to wydawać zaskakujące, cholesterol we frakcji HDL może odgrywać bardzo ważną rolę – wpływa on na metabolizm cholesterolu LDL (m.in. wspierając jego transport do wątroby), oprócz tego wspomina się, że HDL może wykazywać się działaniem przeciwzapalnym czy przeciwkrzepliwym. Cholesterol we frakcji HDL bywa również uznawany za antyoksydant.

Jak to jednak zwykle w życiu bywa, zależność pomiędzy zdrowiem a stężeniem HDL we krwi nie jest jednoznaczna – niekoniecznie jest tak, że im więcej cholesterolu HDL, tym człowiek powinien być zdrowszy. Wnioski z przeprowadzonych dotychczas badań sugerują bowiem, że wpływ na to, jak działa cholesterol HDL na organizm, ma nie tylko jego stężenie we krwi, ale i różnego rodzaju uwarunkowania genetyczne czy ekspozycja na pewne czynniki środowiskowe. W badaniach pochodzących z 2016 roku opisywano sytuację, gdzie w związku z pewnymi zaburzeniami genetycznymi pacjenci mieli wyjątkowe wysokie poziomy cholesterolu HDL we krwi – okazało się, że mieli oni zwiększone ryzyko chorób układu krążenia.

Ostateczny wniosek nasuwa się jeden – zdecydowanie warto dbać o utrzymywanie zalecanych, minimalnych poziomów cholesterolu HDL we krwi, niekoniecznie jednak już korzystne może być stosowanie wszelkich środków w celu pozyskania jak najwyższych – zdecydowanie większych niż typowe – jego stężeń.