Choroby czynnościowe serca potocznie zwane nerwicą serca to przewlekłe, nawracające dolegliwości bólowe w obrębie klatki piersiowej. Obecnie szybki tryb życia, ciągły stres wpływają na ciągły wzrost liczby pacjentów borykających się z tym problemem. Nerwice są obecnie, drugimi co do częstości, stawianymi rozpoznaniami, na pierwszym miejscu znajduje się depresja.
W przebiegu nerwicy pacjent wiąże dolegliwości z chorobą serca, natomiast badania diagnostyczne pozostają w normie. Najczęściej objawy pojawiają się w młodym wieku, zwykle przed 40 rokiem życia. Typowe dla tych dolegliwości jest brak związku z wysiłkiem fizycznym, co pozwala odróżnić nerwicę od choroby wieńcowej. ”Ataki” bólu często przebiegają z uczuciem lęku, pojawiają się drżenie, poty i uczucie kołatania serca. Chory czuje się osłabiony, zmęczony, może mieć poczucie omdlenia. Pacjenci skarżą się ponadto na uczucie przewlekłego zmęczenia, doświadczają również poczucia duszności, efektem jest hiperwentylacja, czyli pacjenci zaczynają głęboko i szybko oddychać. To z kolei pociąga za sobą kolejne objawy – mrowienie, drętwienie rąk, warg, zaburzenia świadomości.

Rozpoznanie stawia się na podstawie typowych objawów klinicznych po wykluczeniu choroby organicznej serca. Różnicowanie obejmuje zaburzenia rytmu serca, chorobę niedokrwienną serca, zawał serca, zatorowość płucną, nadczynność tarczycy, zapalenie osierdzia. Ze względu na brak podłoża organicznego choroby, leczenie ogranicza się do psychoterapii, czasami przy częstoskurczu można podać leki B-adrenolityczne. Jeśli dolegliwości są bardzo nasilone zastosowanie znajdują małe dawki leków uspokajających. Oprócz tego można wykorzystać techniki relaksacyjne, zmianę stylu życia z wyeliminowaniem używek, zwiększenie aktywności ruchowej. Choroba nie stwarza ryzyka dla pacjenta. Oprócz zaburzeń związanych z sercem choroba może również dawać objawy z innych narządów: żołądka, jelit, pęcherza moczowego, mogą pojawić się bóle i zawroty głowy.